Moeilijke start na de vakantie
De school was in april twee weken gesloten. Voor mij betekende dit mijn eerste vakantie in Tanzania. Ik heb heerlijk genoten! Het was heel welkom om, na de eerste erg intense periode, even helemaal te ontspannen. Je kan alvast wat foto's zien die veel zeggen!
Toen de school begin mei weer begon, zouden alle kinderen terug naar school komen. Voor sommige kinderen die in boarding verblijven is dit een lange reis. Zij wonen soms tot een dag reizen van de school en verblijven gedurende lesperiode op het schoolterrein. Echter die eerste maandag waren er erg weinig kinderen en ik merkte dat degenen die kwamen weg werden gestuurd. Ik had dit nog nooit gezien! Ik vroeg de directeur om uitleg. Hij wist me te vertellen dat er voor de leerlingen geen eten meer was. De school is afhankelijk van financiële steun vanuit de overheid en zij wilde geen geld geven. Het was twee dagen erg spannend of de school wel zou open blijven, maar een aantal oudervergaderingen, vele telefoontjes en een bezoek aan het stadhuis later werd er toch geld gevonden. Wat waren de ouders en de kinderen blij! De meeste leerkrachten geraakten die eerste dagen zonder zekerheid erg gedemotiveerd, maar mama Lati niet. Zij kon niet wachten om terug met haar klasje te beginnen!
Mama Lati straalt!
Mama Lati is de leerkracht van de kleinste klas, wat hier ‘chekechea’ heet. De kinderen zijn tussen de 3 jaar en 8 jaar oud. Hun ontwikkelingsniveau verschilt per individu erg. Sommigen zijn nog maar een paar maanden geleden gestart, anderen zijn er al een jaar of langer. Sommige van deze kleine kinderen gaan erg snel vooruit! Mama Lati werkt als leerkracht en als matron. Dit betekent zij op school woont en bij de kinderen slaapt. Ze zorgt dus (overdag samen met andere matrons) voor de boardingkids. Ze is heel lief, erg geduldig en super gemotiveerd. Daarom focus ik me nu ook vooral op haar en een andere erg gemotiveerde leerkracht van de pre-school klas. Toen ik net startte in Dodoma heb ik vooral veel geobserveerd om te kijken wat Mama Lati al allemaal doet en dat is best veel! Daarna ben ik meer en meer mee gaan doen met wat zij initieerde en gaf ik af en toe eenvoudige adviezen, ideeën of uitleg.
Voor de vakantie ben ik met Mama Lati gestart met werkoverleggen. Dit is een mix van eenvoudig Swahili met een paar woorden Engels, ondersteund met wat gebaren. Tijdens ons overleg bespraken we de planning om de taallessen voor de leerlingen vorm te geven. Samen hebben we voor de komende 5 weken, per week doelen opgesteld en per dag uitgewerkt hoe Mama Lati hiermee aan de slag kan. In het begin vond ze het een beetje vreemd om zo ver vooruit te denken, maar na het plannen van de eerste week kwam ze spontaan met nieuwe ideeën. In de taallessen zorgen we ervoor dat de woordenschat (gebaren) die ze aanbrengt nuttig is voor de kinderen en dat ze concrete objecten uit hun dagelijkse leven gebruikt. Ook gaan we regelmatig naar buiten en proberen we verschillende werkvormen te gebruiken met de beperkte middelen die voorhanden zijn. Zoals bijvoorbeeld een rollenspel met dagelijkse voorwerpen. De eerste week deed ik elk les samen met haar, waarbij ik soms bijstuurde of even iets voordeed. Vanaf de tweede week werkte Mama Lati steeds meer zelfstandig. Ik kwam tot de fantastische ontdekking, dat dat prima lukte! Mama Lati straalt echt als ze iets nieuw kan proberen en merkt dat de kinderen het erg fijn vinden en veel leren.
Audiometrie
Tijdens de vorige jaren zijn er op school een aantal mensen opgeleid om audiometrie uit te voeren en de oren en hoortoestellen van de kinderen te controleren. Tijdens m’n eerste werkweek zag ik inderdaad dat de oren van de kinderen één voor één werden gecontroleerd en indien nodig werden uitgespoten. Jammer genoeg was dat ook de enige keer in bijna drie maanden tijd. Daarom probeer ik de directeur regelmatig te herinneren aan het belang hiervan, alsook de twee dove jongens die hiervoor zijn opgeleid. Deze week gebeurde het gelukkig opnieuw, na de nodige aanmoediging van de directeur. Hij is ook degene die kan audiometreren. Met hem heb ik daarom samen overlegd om een planning op te stellen om alle kinderen (opnieuw) te testen. Zeker de nieuwe kleintjes, maar ook de oudere kinderen, die al dan niet hoortoestellen gebruiken. We zien de kinderen nu samen voor audiometrie. De directeur voert dan meestal de audiometrie uit en ik observeer zorgvuldig, zowel de reacties van de kinderen als de uitvoering van de audiometrie. Waar nodig stuur ik hem bij en ik maak hem vooral attent op (kleine) reacties van de kinderen zodat hij hier zelf ook gevoeliger voor kan worden. Soms doe ik ook even een stukje voor, of geef hem meer technische uitleg. Na de afname van de audiometrie laat ik hem de genoteerde resultaten nauwkeurig aanvullen en zorg ervoor dat de gegevens ook in het dossier van de kinderen terecht komen. Dit is belangrijk voor de opvolging. Deze opvolging is, met eigenlijk alles hier, de grootste uitdaging. Er is erg veel herhaling en stimulatie nodig. Maar ik ben erg blij als ik dan toch plots zie dat m’n collega’s spontaan iets opnemen!
