Dodoma weetjes

- Het is de hoofdstad van Tanzania
- Er is geen enkele lift
- Ook geen stoplicht (hoewel de Chinezen wel zebrapaden beginnen schilderen)
- Er is een Italiaanse pizzeria, Chinees restaurant en Indisch lunchcafé
- We hebben één toeristische attractie 'Lion's Rock' en ik ben er nog niet op geweest
- Er is geen flatgebouw hoger dan een paar verdiepingen
- Er is geen supermarkt
- Er zijn honderden kleermakers en stoffenwinkels (die ik heel vaak bezoek)
- De fontein op het rondpunt werkt alleen als het parlement in de stad is
  (hoewel er grote droogte heerst)

Nanenane

8 augustus is in Tanzania een nationale feestdag, die simpelweg ‘Nanenane’ heet, wat ‘achtacht’ betekent. Het is boerendag en de week die eraan vooraf gaat wordt er elk jaar een grote tentoonstelling gehouden, die de laatste vijf jaar in Dodoma plaatsvond. Die week verschijnen vele mensen nauwelijks op hun werk in Dodoma en niemand vind dit vreemd. De leerkrachten van onze school wilden ook erg graag gaan en namen volgens de jaarlijkse traditie alle kinderen mee op uitstap. Dit kon gesponsord worden door de Nederlandse ngo die de school steunt. Vele kinderen waren al erg vroeg wakker die vrijdag en erg opgewonden, maar verbazingwekkend genoeg waren de kinderen erg stil en rustig op de bus, ze keken hun ogen uit! De leerkrachten daarentegen waren door het dolle heen, de dag van het jaar, en dat ook nog eens betaald door de ngo!

Nanenane zie er een beetje uit als een groot dorp met allemaal standjes met informatie over allerlei thema’s die ergens iets met landbouw te maken hebben. Zo ook informatie over de nationale wildparken, wat voor onze kinderen het hoogtepunt was. Het was erg leuk om de kinderen eens buiten de school bezig te zien in een horende wereld, wat voor veel boarding kinderen uitzonderlijk is. Ze deden het prima en ook de horende mensen deden over het algemeen erg hun best om zich aan te passen en waren super geïnteresseerd. Sommige probeerden ook een beetje gebaren te gebruiken bij hun uitleg, die werd getolkt door een leerkracht, anderen wilden persé een foto met de ‘dove kinderen’. Toen kwamen we bij de echte dieren, er was een leeuw, een aap, een reuzenschildpad, een luipaard, slangen, en nog wat dieren, allemaal in piepkleine kooien. Maar dat kon onze kinderen niets schelen, wat een enthousiasme en wat een taal dit allemaal ontlokte!

Toen we allemaal doodmoe waren van het rondlopen en alle nieuwe indrukken gingen we chipsy mayai (Tanzaniaanse specialiteit = erg vettige soort tortilla met ei en frietjes + knalroze tomatensaus) eten en frisdrank drinken, voor de leerkrachten was dit het absolute hoogtepunt! Of misschien ook wel een beetje 'het pratende hoofd'. De typische oude kermistruuk met een 'hoofd' op een tafel en spiegels errond zodat het, voor kinderen of naïeve leerkrachten, lijkt alsof het een afgehakt hoofd is dat kan praten. Uiteraard geloofden de kinderen dat dit echt was en waren sommigen echt bang, maar de leerkrachten bleven nog wel het langst in de kartonnen kermis attractie rondhangen. Ze begroeten 'het hoofd' vriendelijk en vroegen heel serieus of hij zo geboren was en waar hij woonde enz. Om de een of andere vreemde reden was de (zwarte) man dan ook nog eens extra zwart gemaakt zoals zwarte piet... Ik ben vriendelijk mee binnen geweest, maar kon het toch niet uithouden en heb aan de fundi (klusjesman) proberen uitleggen hoe het werkte, hij keek zo verbaasd toen ik zei dat het niet echt was! Echt grappig, maar ook wel triest. Dit is de cultuur en opvoeding hier, je gelooft gewoon wat ze je opdragen, en leert vooral niet zelf na te denken.

Creatieve kids!

Hoe moeilijk het ook soms is voor mensen om bepaalde gedragingen te veranderen, toch zie je op sommige vlakken best wel creativiteit hier. Zo bedenken en maken de kinderen heel vaak zelf speelgoed. De kleinste meisjes spelen winkeltje met afval en spulletjes die ze op de grond vinden. De grotere jongens blazen grote zeepbellen met het overschot van het zeepwater waarin ze hun kleren hebben gewassen, zo worden klusjes toch plots leuk. En de grootste kerels maken zelf prachtige voetballen gevlochten van plastiek zakjes, of trommelen een concert op een omgekeerde emmer of een gevonden plank. En het materiaal dat ze zelf vinden of maken gaat vaak veel langer mee dan aangeboden ‘westers’ materiaal. Een echte bal kan je hier makkelijk stuk trappen op iets scherps, maar een gevlochten bal gaat maanden mee. De kinderen vinden het deze tijd van het jaar te koud om zich met het koude water te wassen en dus bedachten ze zelf om de emmers een paar uur op voorhand te vullen en ze door de zon te laten opwarmen. Tijdens de lessen boetseren de kinderen met zelfgemaakte klei die ze opgraven ergens achteraan op het terrein van de school. En daar maken ze dan prachtige dingen mee. Waar halen ze hun inspiratie toch:-)? Ook de leerkrachten zijn best wel creatief soms, hoewel dit erg dubbel is, aan hun taaldenken en flexibiliteit merk je dit dan weer helemaal niet. Ze hebben erg strakke ideeën over hoe bepaalde dingen moeten gebeuren en het is erg moeilijk daar verandering in te brengen. Maar als ze wat willen aanwijzen op het bord en ze vinden niet meteen een stok, vragen ze gewoon aan de kinderen om er buiten één te gaan zoeken. Of de kleintjes leren rekenen met steentjes en kroonkurken. Aan alle beperkingen hier zijn er toch ook wel erg leuke en mooie kanten.